Een ik-boodschap die het positieve benadrukt, daar word je echt blij van

Gepost door Joke de Bruijn op zondag, oktober 26, 2014 Onder: Juf Jedermann
 

‘Mag ik het nog even afmaken, juf? Ik moet tóch overblijven.’

Aysa is een slimme meid, wil goed werk leveren en ook nog eens mooi schrijven. Tja, dat kost tijd.

‘Is goed hoor meid, dan zal ik even de ‘overblijfjuf‘ waarschuwen dat je wat later komt.’

Over een half uur – als de rest van de school ook uitgaat – gaan ze pas eten. Dus tijd genoeg.

Als ze terug komt, blijft ze even bij Aysa staan en schuift haar bril omhoog om haar werk eens goed te bekijken. (Ze kan dichtbij beter zien zónder bril, ook al wordt hij met een leesgedeelte gecorrigeerd.) Jeetje, wat kan die meid toch mooi schrijven, maar het nadeel is wel dat het zo lang duurt.

‘Ik hoef jou niets meer te leren wat schrijven betreft, wat is het weer mooi, Aysa! Weet je waar we nog wel op kunnen oefenen? Dat het wat sneller gaat.’ Ze glimlacht om zichzelf. Het zou niet in haar opkomen om te zeggen Schiet op meid, ik wil gaan eten, terwijl ze best al een boterhammetje zou lusten. Aysa kijkt op, wil antwoord geven, maar zegt iets heel anders dan ze van plan was.

‘Zet uw bril op, juf, alstublieft!’

Dramatisch slaat het meisje haar handen voor haar ogen. Ze huivert er overdreven bij. Juf Jedermann is zich van geen kwaad bewust. Verbaasd laat ze de bril weer op haar neus zakken. ´Wat is er dan?

Aysa gluurt tussen haar handen door en haalt opgelucht adem als ze ziet dat de bril weer op juf Jedermann’s neus staat.

‘Ik vind het eng als u uw bril afzet.’

Au, dat komt hard aan, al weet ze het zelf natuurlijk ook wel.

De huid onder haar ogen zwelt regelmatig bij extreme warmte of als ze moe is en het is haar eigen schuld. Zodra ze het zich kon veroorloven, is ze op contactlenzen overgestapt, omdat ze zo’n verschrikkelijke hekel aan een bril had. In haar tijd waren dat van die harde lenzen, die soms knap konden irriteren.

‘Niet wrijven, daar krijg je wallen van! Je moet deppen.’, riep een van haar vriendinnen jaar in, jaar uit en  gaf haar dan nog net geen tik op haar handen, al scheelde het niet veel. Ze had gelijk.

Ook al heeft ze het aan zichzelf te ‘danken’, ze is blij met haar eigen positieve benadering nu ze het effect van een negatieve ervaart. Zeker een punt om aandacht aan te besteden in de hele groep! In gedachte stoeit ze al met de kringgesprekken. Hoe kan ze die het beste aanpakken?

Dan krijgt ze de verrassing van haar leven. Sommige kinderen blijken het van nature in zich te  hebben! Een schat van een kleuter die vol overgave bij haar zit te verven, kijkt haar bedachtzaam aan en zegt: ‘Ik vind je mét bril leuker.’ Juf Jedermann wordt er helemaal blij van.

Jammer dat Aysa het niet meer hoort. Ze heeft haar schrift allang ingeleverd.


In: Juf Jedermann 


Tags: ik-boodschap  overblijfjuf  positieve benadering 
blog comments powered by Disqus

 

Juf Jedermann Blog Update




Heb jij ook genoten van dit verhaal? Meld je dan (net als 101 anderen) direct GRATIS aan voor de Juf Jederman Blog Update.

Vul hier links je voornaam en emailadres in en ontvang één keer in de week een nieuw verhaal van Joke de Bruijn!

 

Joke de Bruijn woont in het westen van Nederland en is 75 jaar. Ze heeft één zoon en ze is gek op haar aanlooppoes Chippie. Er is pas op latere leeftijd ontdekt dat ze ADD heeft.

Joke heeft heel veel hobby’s: lezen, puzzelen, computer, creatieve dingen, fietsen, zwemmen, jeu de boules, 
tekenen, knutselen, op vakantie gaan en ze is ook nog actief op diverse onderwijsfora.

Ze zal onder de titel De avonturen van juf Jedermann verhalen schrijven die 'iedereen' die in het onderwijs werkt, meegemaakt zou kunnen hebben.

Namen van leerlingen, ouders en leerkrachten zijn veranderd en mocht je jezelf herkennen dan berust dit (waarschijnlijk) op toeval.

 Word Ook Fan!

Mooi en gezondMooi en gezond