Juf Jedermann Blogs Met Passie

‘Jullie mogen naar buiten.’, zegt juf Jedermann als het pauze is.

‘O, dan blijf ik liever binnen  als we mógen.’, zegt Ger, terwijl hij uitdagend rond kijkt.

Een aantal van zijn vrienden knikt. Verdorie, ze zal er aan moeten wennen dat de leerlingen hier in de stad aanzienlijk assertiever zijn dan in de dorpsschool waar ze gewerkt heeft. Daar hoefde je niet alles in de ‘moet-vorm’ te zetten, ze luisterden toch wel.

‘Je mag natuurlijk wel binnen blijven’, zegt ze daarom, ‘maar dan is het om de vloer te vegen, het bord schoon te maken en al die andere klusjes die nog nodig zijn.

‘Mogen we dan niet op de computer?’, vraagt Ger nog gauw.

‘Nee’, zegt ze beslist, denkend dat ze het pleit gewonnen heeft.

‘Wat krijgen we dan?’, vraagt Frank uitdagend door.

‘Een zoen van de juf’, zegt ze. Nu geven ze zich gewonnen en verdwijnen huiverend met de voetbal. Daar moeten ze echt niets van hebben.

Even later gaat de deur open en stapt Bernd binnen. ‘Even teruggehaald, juf’, zegt hij zacht. Terwijl hij naar haar kijkt, verschijnt er een lieve glimlach op zijn gezicht. ‘Groep 7 had hem geleend’, en met een vuurrood hoofd begint hij te vegen. Het zal toch niet?  Straks komen er nog praatjes van. ‘Maar ik moet naar buiten’, zegt ze terwijl ze haar jas aantrekt. ‘Geeft niet’, fluistert hij, ‘ik doe het wel alleen.’

Het gedol verstomt als ze na de pauze de opgeruimde klas binnenkomen. Het ziet er echt fantastisch uit. Wie heeft dat gedaan , vragen ze zich af, tot ze Bernd op zijn plaats zien zitten. ‘Ja juf,’ zegt Frank, ‘nu de beloning, maar dat doet u natuurlijk niet!’ ‘Ik doe alles wat ik beloof, onthoud dat maar goed’, zegt ze terwijl haar hersenen bezig zijn om een oplossing te bedenken, ‘maar je weet niet eens of Bernd het wil!’

‘Ik wil wel’, zegt de verlegen Bernd  ineens een stuk minder verlegen. Oeps, ze heeft zichzelf in de problemen gewerkt. Maar ze loopt naar hem toe en pakt zijn hand: ‘Wat heb je het hier fantastisch opgeruimd. Bedankt.’ En na haar woorden buigt ze zich statig over zijn hand voor een handkus. De groep vindt het wel geinig en tof van haar dat ze er niet onderuit probeert te komen. Ze stoten elkaar aan en joelen. Ze legt snel haar andere hand bovenop zijn hand, waardoor de kus op haar eigen hand terecht komt. De jongen heeft het niet eens in de gaten en ondersteunt zijn hand alsof hij iets kostbaars gekregen heeft.