Juf Jedermann Blogs Met Passie

Ze ziet de wandelaarster schrikken. Wat een drukte op deze camping! Maar tijd om nog verder te lopen is er niet. De zon is al onder.

‘Excuse me.’, zegt de Engels sprekende vrouw terwijl ze zich met een enorme rugzak tussen de wachtenden door worstelt en vraagt waar ze zich moet aanmelden.

‘Zet daar maar gauw je tent op en kom dan hier terug.’, zegt de beheerder. Hij wijst haar een plaats bij het water aan. Precies langs de route van de spooktocht die zo gaat beginnen!

Nu het echt donker is, kunnen ze eindelijk vertrekken. De tieners zijn nog niet onder de indruk, dat is duidelijk te horen. ‘Ik kan het jullie maar beter meteen vertellen.’ , zegt de leider van het Animatieteam. ‘Er worden er vier gepakt. Je kunt je natuurlijk verzetten, maar dan krijg je een zak over je hoofd.’ Ineens is de sfeer niet meer zo ontspannen. Een van de meisjes grijpt de hand van haar moeder om hem niet meer los te laten. De rest van de groep heeft aanzienlijk minder praats.

De Engelse is nog niet klaar als er achter haar tent een levend geraamte opduikt. Dat kan je verwachten op een spooktocht, maar de arme vrouw krijgt zowat een beroerte. Niet van het skelet dat achter haar staat, maar van het gegil dat door merg en been gaat. Dat blijft trouwens de hele weg zo. Wel handig. De spoken en griezels weten precies wanneer ze kunnen toeslaan.

De eerste griezelgrot waar ze doorheen moeten doet niet onder voor een echt spookhuis. Prachtig geschminkte figuren, licht- en geluidseffecten, rookgordijnen, waternevel, niets is te gek. Bang is Juf Jedermann niet. Ze heeft de leeftijd en het gewicht niet om over een schouder afgevoerd te worden. Maar onder de indruk is ze wel. De route blijkt een aaneenschakeling van griezelige grotten met daartussenin ook nog heel wat enge dingen. Dat hebben die Brabanders met elkaar toch maar binnen een dag klaargespeeld. Ze schminken als de besten door het carnaval en aan materiaal geen gebrek. Daar hoef je in het westen niet om te komen. De heksensoep en het kriebelsnoep vinden gretig aftrek bij de groep die steeds groter wordt, want iedereen die een rol heeft gespeeld, sluit aan en loopt mee. Maar of die vriendelijke heks echt zo aardig is, betwijfelt juf Jedermann. Ze heeft haar man gezien en die lag er niet bepaald florissant bij.

Fantastische vertellers en acteurs weten de sfeer tot het einde toe te bewaren. Een mooi verhaal geïllustreerd door schimmen, een afgehakte hand en een kerkhof voeren de spanning nog verder op. En vergis je niet, de vraag blijft hangen: hoeveel zijn er al gepakt en ben ik misschien de volgende? Als ze uit de laatste tunnel komen, worden ze allemaal op de valreep nat gespoten.

‘Gewéldig genoten!’, zou haar campingvriendin gezegd hebben. Maar de tiener, die ongeduldig op de rest staat te wachten, zegt: ‘Zullen we hem nog eens lopen?’ Ach, eigenlijk komt het op hetzelfde neer.