‘Ik ben groter dan jij, juf.’, zegt de flink uit de kluiten
gewassen kleuter die naast haar staat. Kom op joh, denkt ze, wat je ook
bedoelt, het is niet waar. Je komt ‘pas’ tot mijn oksel. Pas? Het moet niet
gekker worden, vroeger kwamen ze tot haar navel.
‘Nou bijna hè, je moet nog wel
wat groeien, maar je haalt me vast in.’, zegt ze verbijsterd.
Selma komt tot haar
schouders, maar Selma zit in groep 8 en ze zit er erg mee. Ze is nog maar een
van de weinigen die niet boven haar uitsteken. En geloof me, ze houdt het
nauwlettend in de gaten.
‘Hoe komt dat, juf?’, zegt ze in de pauze. Ze klinkt een
beetje boos. En verdrietig. ‘Waarom bent u zo klein? Weet u dat?’
Juf Jedermann denkt even na.
‘Mijn vader en moeder waren zelf
niet zo groot en ik ben vlak na de oorlog geboren. Misschien telt dat ook wel
mee. Toen was eten voor baby’s nog op de bon en je kon alles niet zo maar krijgen.’
‘Jouw vader en moeder zijn ook niet groot en daar komt nog
bij dat mensen in Turkije gemiddeld al wat kleiner zijn dan Nederlanders’.
‘Turkse kinderen die hier geboren zijn, worden vaak al
groter dan hun vader en moeder. Zou ik niet goed te eten krijgen?’
Als ze dat maar niet thuis zegt.
Haar vader is nogal streng en zal niet blij zijn met zo’n opmerking van zijn
dochter.
‘Ik denk wel eens, maar ik weet
niet of het waar is, dat al die troep die ze aan de dieren geven - om sneller
te groeien en dikker te worden - er de oorzaak van is dat de kinderen
tegenwoordig groter worden. Daar moet je dus niet blij mee zijn. Toen jij nog
in Turkije woonde, kreeg je dat allemaal niet binnen. Maar maak je geen zorgen,
je groeit nog steeds. ’ Tot haar verbazing is het even stil. Selma moet het
laten bezinken. Ze kijkt een stuk
opgewekter als ze zegt: ‘Dus eigenlijk heb ik juist heel goed te eten
gehad!’
Een paar jaar later staat juf Jedermann op de gang wat
werkjes op te hangen als er iemand naast haar komt staan. Het is Selma, die
haar zusje komt ophalen.
‘Even meten juf? Ik ben zo benieuwd.’
Als vanouds gaan ze rug aan rug
staan en ja hoor ….. ze is groter dan juf Jedermann.
‘Zo, kleintje.’, flapt ze eruit, snel komt er een knipoog
achteraan. ‘Niet boos zijn hoor juf, ik wilde het één keertje zeggen.’
Ja, kleine meisjes worden groot.
Groter dan juf Jedermann in ieder geval.
