Juf Jedermann Blogs Met Passie

Juf Jedermann heeft een helderblauwe emoe-handpop gekregen met grote bolle,  zwarte ogen, een oranje snavel en lange poten. De kinderen zijn dol op het beest en de juf ook. Ze gebruikt hem vaak in de kring en de kinderen kijken en luisteren als gebiologeerd naar het dier alsof het een levend wezen is. De pop spreekt, niet de juf. Als ze iets verduidelijkt, kan het zelfs gebeuren dat een van de kinderen ‘Sssttt’ tegen haar zegt. Niet storen, Emoe praat. Iedereen speelt er zo graag mee dat ze hem van zwarte borgstof namaakt. Lang voordat Raai de Kraai of WakuWaku in onderwijsland verschenen, wordt ‘Rik de Raaf’ al tot hoofdrolspeler in de Kinderboekenweek gebombardeerd.

‘Het is boekenweek op school, Rik de Raaf leest dan voor, de hele week door’, zingt de hele klas. De vogel zingt zelf het hardst mee natuurlijk. Het lijflied van Rik de Raaf zit er al aardig in dankzij Benny Vreden’s cassettebandje over een reusachtige file. Iedereen weet wat het betekent: Rik gaat voorlezen! Het hoofddoel van de Kinderboekenweek is tenslotte om het lezen te promoten. Alles wordt in het bestaande leesprogramma ingepast. Het nieuwe woordje ‘dag’ komt steeds terug in de dagen van de week en uiteindelijk kan iedereen, dankzij Rik, het moeilijke woord woensdagmiddag al lezen. Verveel je je wel eens op woensdagmiddag? Ze maken er een grafiek van. En raad eens? Niemand verveelt zich en knutselen wint het met een grote voorsprong op alle andere hobby’s.

‘Juf?’ De kop van Rik draait naar haar toe. Ze schiet nog steeds in de lach als ze sommige kinderen zo vaardig bezig ziet. ‘Ik ben zo alleen als jullie allemaal naar huis zijn.’ Naast haar staat Ying, maar hij doet net of zijn neus bloedt. Hij hoort er niet bij. Rik zelf heeft duidelijk het woord. Ze gaat er serieus op in. Ze aait Rik even over zijn bolletje en krabbelt hem onder zijn kin. ‘Wat kunnen we daar aan doen, lieverd?’, vraagt ze serieus aan de handpop. ‘Misschien wat vriendjes voor me maken?’ De vogel houdt zijn kopje verleidelijk schuin. ‘Hoor je dat, Ying? Heb jij een idee hoe?’ Ying heeft duidelijk een idee, een fantastisch idee zelfs: ‘Misschien net zo iets als Ssssokje?’ Sokpoppen!

Naaien met 28 kinderen ziet Juf Jedermann niet zitten al  heeft ze een vriendin, Jenny, die haar al jaren enthousiast bijstaat met handenarbeid. Niets is haar te veel hoor, maar dan zitten ze alleen maar draden in een oog te steken, knoopjes te leggen, draad uit de knoop te halen en aan- en af te hechten. Ze leest echter op internet dat je ook kunt lijmen! Jenny en zij struinen rond in aula en voorraadkasten. Ze zoeken allerlei lapjes, vilt, veren, bont, kant, garen, naalden en nog veel meer bij elkaar. De knopendoos komt ook weer goed van pas. En vol enthousiasme gaan de kinderen aan het werk om de meest fantastische creaties te maken, die uiteindelijk op flesjes in de vensterbank staan en roepen: ‘Grijp me, doe wat met me’. Tenminste, zo lijkt het, want op de gekste momenten kijkt een pratende sokpop over haar schouder en zegt met een grappig stemmetje: ‘Hallo juf’.

Als alle sokpoppen af zijn, laat ze iedereen achter zijn stoel hurken, ze oefenen even hoe ver de sokpop boven de rand uit moet komen om goed zichtbaar te zijn en natuurlijk is Rik er ook bij. Blij natuurlijk, want hij is niet langer eenzaam en alleen.  ‘Juf’ Jenny wordt door juf Jedermann opgehaald. Doodstil is het als ze samen binnenkomen, geen kind te zien. Plotseling verschijnen alle sokpopjes met Rik in hun midden boven de leuning van de stoelen. Ying, door iedereen gekozen als de beste ‘performer’, heeft een manier gevonden om Rik’s poten nonchalant over de leuning te gooien. Zo grappig! Juf Jedermann zet de cassetterecorder aan en dan staan ze alle twee aan de grond genageld, zo leuk is het als Rik en de sokpopjes met elkaar zingen: ‘Het is boekenweek op school, Rik de Raaf leest dan voor, de hele week door.’ Super! Ze zijn klaar voor de voorstelling. Ouders, ‘here we come’!